Osoby LGBT+ są obrażane, wyśmiewane, wyzywane, dręczone – to ich codzienność. Pokazuję, że świat nie składa się z hejterów, pokazuję, że stoję po ich stronie i że są wartościową i ważną częścią społeczeństwa.

Kiedy reagujesz, pokazujesz, że wyśmiewanie się z osób LGBT+ nie jest OK. To potrzebne, bo wiele osób nie widzi w tym nic złego. Niektórzy nigdy nie zastanawiali się, jaki ich słowa mogą mieć wpływ i jak bardzo być raniące, inni powtarzają zachowania, których nauczyli się w domu albo w szkole, jeszcze inni w ten sposób manifestują swoje przekonania. Możesz pomóc im zrozumieć, a przede wszystkim pokazać, że homofobiczne żarty umacniają stereotypy i prowadzą do eskalacji przemocy.

Może czasem czujesz, że za mało masz mocy, żeby zmienić hejterów i opresyjny system. Może czasem nie wiesz, co powiedzieć albo jak wesprzeć osoby LGBT+. Możesz wtedy powiedzieć – chcę Cię wesprzeć, ale nie wiem jak, czego teraz Twoich rówieśników potrzebujesz, wiedz, że jestem. Twoja obecność i zaangażowanie mają znaczenie.

W sieci dużo jest hejtu i dyskryminacji. Reaguję, bo chcę, żeby internet był bezpieczną przestrzenią dla wszystkich.
– Nie jestem obojętny/obojętna wobec hejterskich komentarzy i homofobię nazywam po imieniu.
– Piszę wprost, że nie zgadzam się z homofobicznymi treściami, wklejam linki do rzetelnych informacji.
– Zgłaszam dyskryminujące treści do administratorów serwisów i stron.

Uczę się, jaka jest codzienność osób, które należą do mniejszości i staram się poznawać indywidualne doświadczenia konkretnych ludzi – nie wszystkie osoby
LGBTQ+ czują i myślą tak samo, nie wszystkie mają takie same doświadczenia, nie wszystkie potrzebują takiego samego wsparcia. Dlatego:
– Słucham osób LGBT+
– Słucham potrzeb konkretnych osób.
– Wiem, że to nie jest jednorodna grupa.
– Niektórzy potrzebują wsparcia w coming oucie.
– Inni chcą zachować prywatność.
– Niektórzy potrzebują pomocy, bo sami nie mają siły.
– Inni chcą po prostu razem spędzić czas.
Nie ma jednego rozwiązania. Nie ma jednego sposobu działania. Ale liczy się każdy gest.

Rozmawiam z rodzicami, dziadkami, rodziną, znajomymi – pytam co sądzą o mniejszościach, czy mają jakieś obawy, dyskutuję, obalam stereotypy, podsuwam artykuły i edukacyjne broszury. Zaczynam od swojego otoczenia. W szkole angażuję się w organizację Tęczowego Piątku, piszę do szkolnej gazetki na tematy związane z LGBT+, zgłaszam zapotrzebowanie na lekcje poświęcone m.in. przeciwdziałaniu homofobii, transfobii i dyskryminacji. Bo sojusznictwo to działanie.

Nie mam zgody na przemoc. Mówię o tym wprost. Nie jestem obojętna/obojętny. Angażuję innych. Ale też szukam pomocy – bo czasem mój sprzeciw to za mało, i potrzeba działań na większą skalę – ze strony dorosłych. Reaguję, tak jak potrafię. Zdarza się, że czasem wszystko co mogę zrobić to napisać lub powiedzieć: „Jestem przy Tobie“.

Orientuj się! – pakietu materiałów edukacyjnych o osobach LGBT+ https://mnw.org.pl/orientujsie/

Przemysław Staroń – Akcja akceptacja czyli o tym jak zaakceptować drugiego człowiek, takim jakim jest

Jak nie dać się dyskryminacji – wirtualna lekcja Przemka Staronia

Moc sojuszników przeciwko homofobicznej przemocy rówieśniczej – Łukasz Wojtasik