Wspieranie przyjaciół, choć wynika z naturalnej troski o osoby, które są dla nas ważne, może być dużym wyzwaniem. Niezależnie, czy masz lat 12 czy 18, słuchając zwierzeń swojego rówieśnika możesz poczuć się przytłoczon_ i bezradn_. Szczególnie, gdy problemy brzmią na coraz bardziej poważne i zagrażające.

W kontakcie z nami, telefonicznym i mailowym, często pytacie, jak pomóc osobie, która zmaga się z myślami samobójczymi. Dobrze, że o to pytacie. Możemy sobie wyobrażać, że taka informacja od osoby, którą znamy z podwórka, szkoły czy internetu, może wgniatać w fotel. Dostając taką wiadomość możesz poczuć ogarniający lęk, bezradność, smutek, złość i wiele innych emocji, bardzo nieprzyjemnych. Możesz też tylko poczuć lekkie napięcie wewnątrz i zacząć słyszeć powtarzającą się myśl – co tu robić?

Każdy z nas może poczuć inną emocję, mieć w głowie różne myśli. Bez względu na to, czy taka sytuacja wywołuje w Tobie niepokój, poczucie odpowiedzialności za tę osobę, czy przekonanie, że należy taką osobę wesprzeć, bardzo ważne jest, aby nie pozostawać z taką informacją same_.

Choć może nam się wydawać, że wiemy, czego potrzebuje osoba w kryzysie albo ona sama nawet może pisać lub mówić, że jedyne, czego chce, to pogadać o tym z nami, z nikim innym, nie możemy zostawić tego dla siebie. Również, kiedy osoba zgłaszająca myśli samobójcze daje nam znać, że chce, aby pozostało to tajemnicą. Zawsze, gdy ktoś mówi, że chce odebrać sobie życie, potrzebne jest poinformowanie dorosłych.

Osoba zmagająca się z myślami samobójczymi potrzebuje specjalistycznej pomocy i konieczne jest, aby o jej stanie dowiedział się ktoś dorosły, kto będzie miał możliwość zapewnić jej bezpieczeństwo i adekwatną pomoc. To może być rodzic tej osoby, nauczyciel, psycholog lub pedagog szkolny. W sytuacjach, kiedy życie osoby w kryzysie jest zagrożone w tym momencie, konieczne jest wezwanie do niej pomocy. Można to zrobić dzwoniąc pod numer alarmowy 112 i przekazując informacje jakie posiadamy. Im więcej szczegółów dotyczących miejsca pobytu takiej osoby, jej danych przekażemy dyspozytorowi numeru alarmowego, tym szybciej potrzeba pomoc dotrze do tej osoby.

Zdajemy sobie jednak sprawę, że to może nie być łatwe, żeby samodzielnie zadzwonić pod numer alarmowy i w ogóle pozostawać same_ z wiedzą o tym, że druga osoba zmaga się z myślami o odebraniu sobie życia. Ważne, by znaleźć też taką osobę w otoczeniu, która będzie mogła wspierać nas w tej sytuacji – poprzez rozmowę, pokazanie nam, że to, co się dzieje z tą osobą nie jest zależne od nas, czy poprzez zadzwonienie na numer alarmowy, kiedy jest to konieczne. My sugerujemy, by była to osoba dorosła – rodzic, opiekun, ciocia, dziadekczy też jeden z pracowników szkoły.

Może się zdarzyć tak, że nie będziesz znał_ nikogo dorosłego z otoczenia tej osoby, ani jej adresu, jeśli znacie się niedługo lub poznaliście się w sieci. W takiej sytuacji możesz zgłosić się ze swoim rodzicem lub prawnym opiekunem na komisariat policji i przekazać te informacje, które posiadasz. Jeśli kontaktujecie się na jakimś komunikatorze, pomocne będzie przygotowanie screenów wiadomości, w których ta osoba pisze o swoim zamiarze samobójczym.

Ważne, abyś wiedział_, że ani stan, ani sytuacja osoby w kryzysie nie jest zależna od Ciebie. Nie jesteś odpowiedzialn_ za tę osobę ani za to jakie decyzje ona podejmie. To, co możesz zrobić, to przekazać informacje o jej stanie osobom, które mają realny wpływ na to, by ta osoba otrzymała odpowiednią pomoc.

Bałagan w głowie?
Poukładamy to!