Psycholog to osoba, która ukończyła wyższe, jednolite studia na kierunku psychologii i jest przygotowana do pracy z drugą osobą, udzielania jej wsparcia oraz pomocy psychologicznej. Psychologa spotkasz w różnych instytucjach i placówkach zajmujących się pomocą dzieciom i dorosłym, np. w poradni psychologiczno-pedagogicznej, w szkole, czy w szpitalu. To jak wygląda wizyta u psychologa może zależeć od różnych czynników, np. od tego jaki jest cel wizyty, gdzie takie spotkanie się odbywa i czym dokładnie zajmuje się dany psycholog. Inaczej będzie wyglądała wizyta u psychologa, którego zadaniem jest postawienie diagnozy (na przykład związanej z dysleksją), inaczej u psychologa, który zajmuje się doradztwem zawodowym, a jeszcze inaczej przebiega rozmowa z psychologiem, do którego zgłaszamy się z naszym problemem.

Jest to psycholog zatrudniony w szkole, którego zadaniem jest wspieranie uczniów oraz pomoc im w radzeniu sobie z różnymi problemami i trudnościami. Psycholog szkolny powinien również wspierać rozwój i edukację uczniów. Do psychologa szkolnego możesz zwrócić się z bardzo różnymi sprawami – związanymi ze szkołą, ale również z rówieśnikami, czy z problemami domowymi.

Do psychologa szkolnego możesz iść między innymi gdy:

• odczuwasz trudności w kontakcie z rówieśnikami,
• ktoś Cię zaczepia, przezywa, zabiera Twoje rzeczy,
• obawiasz się jakiegoś nauczyciela lub masz poczucie, że nie jesteś sprawiedliwie traktowany,
• odczuwasz trudności w kontakcie z rodzicami bądź innymi członkami rodziny,
• doświadczasz przemocy w swoim domu lub jakimkolwiek innym miejscu,
• czujesz się osamotniony lub smutny, a także w wielu innych sytuacjach, w których potrzebujesz porady i wsparcia.

Do psychologa szkolnego możesz iść sam/a w godzinach jego pracy. Nie musisz w tym celu mieć zgody rodziców, czy opiekunów. Jeśli w Twojej szkole nie pracuje psycholog, możesz zwrócić się o pomoc do pedagoga, wychowawcy, bądź ulubionego nauczyciela.

Jeśli chciał/abyś skorzystać z pomocy psychologa poza szkołą, na przykład w poradni, na wizytę musiałby zapisać Cię rodzic lub opiekun – chyba, że masz ukończone 18 lat – wtedy możesz zapisać się sam/a.

Idąc do psychologa możesz zastanawiać się czy to o czym będziecie rozmawiać zostanie między Wami. Nie masz się czym martwić. Psychologa obowiązuje tak zwana tajemnica zawodowa, oznacza to, że psycholog nie może opowiadać innym o tym czego dowiaduje się od Ciebie. Jednak, jeśli psycholog spotyka się z osobą niepełnoletnią to o pewnych sprawach musi rozmawiać z jej rodzicami lub opiekunami. Psycholog musi poinformować rodziców, jeśli dziecku grozi jakieś niebezpieczeństwo. Z reguły powinien też informować rodziców o ogólnym przebiegu spotkań, na przykład o samopoczuciu dziecka, jednak nie musi dzielić się z nimi szczegółami dotyczącymi tych spotkań. Na spotkaniu możesz zapytać psychologa o to, co zostanie między wami, a o czym musi informować rodziców.

Bałagan w głowie?
Poukładamy to!