BULIMIA
Bulimia to jedno z zaburzeń odżywiania. Polega na tym, że chora osoba na zmianę objada się i stosuje różne sposoby, aby nie przytyć. Zwykle chory na bulimię próbuje różnych metod przeczyszczania, bo po „napadzie objadania się” odczuwa złość, poczucie winy, niezadowolenie. Zdarza się, że bulimia poprzedza zachorowanie na anoreksję.
Osoba, która zmaga się z problemem bulimii najczęściej:
- martwi się o wygląd i masę swojego ciała;
- stale myśli o jedzeniu;
- miewa powtarzające się napady gwałtownego objadania się polegające na pochłanianiu olbrzymich ilości jedzenia w krótkim czasie;
- podczas napadu ma poczucie braku kontroli nad jedzeniem;
- stosuje różne metody, aby nie przytyć, np. prowokuje wymioty, nadużywa środków przeczyszczających, robi okresowe głodówki, stosuje leki tłumiące pragnienie, wykonuje intensywne ćwiczenia fizyczne.
Jak przebiega bulimia?
Początkowa faza może zaczynać się bardzo niewinnie. Osoba zaczyna się odchudzać i stosować coraz bardziej restrykcyjne ograniczenia. Głód może być zagłuszany przez picie dużej ilości wody lub odwracanie od niego uwagi jakimś zajęciem. Z czasem problem narasta. Jedzenie zaczyna być traktowane, jak największy wróg lub wręcz przeciwnie, jako przyjemność, na którą nie wolno sobie pozwolić. Pojawiają się napady głodu, w trakcie których bulimicy są w stanie zjeść bardzo duże ilości jedzenia. Najczęściej ma to miejsce wieczorem, kiedy nie ma już obowiązków związanych ze szkołą lub pracą. Po takim napadzie zazwyczaj pojawia się poczucie winy i chęć „wyrzucenia”
z siebie pochłoniętych pokarmów. Zwracanie posiłku często wiąże się z tak wielką ulgą, że niektórzy chorzy objadają się tylko po to, żeby wywołać kolejne nudności.
z siebie pochłoniętych pokarmów. Zwracanie posiłku często wiąże się z tak wielką ulgą, że niektórzy chorzy objadają się tylko po to, żeby wywołać kolejne nudności.
Skutki choroby
Skupienie uwagi na jedzeniu i na sposobach przeciwdziałania przytyciu może pochłaniać tyle energii, że osoba przestaje sobie radzić w codziennym życiu. Nadmierna koncentracja na swoim ciele może powodować trudności w szkole, w domu, w relacjach z rówieśnikami, w realizacji swoich planów, pasji i marzeń. Bulimia może także prowadzić do wyniszczenia organizmu. Ciągłe wymiotowanie lub przeczyszczanie się środkami chemicznymi niszczy w szczególności układ pokarmowy i powoduje ogólne osłabienie – co stanowi zagrożenie dla zdrowia i życia.
Co zrobić, kiedy myślisz, że możesz mieć problem z bulimią lub znasz kogoś kto choruje na bulimię?
Objawy bulimii czasem trudno jest zauważyć, bo osoba chora rzadko chudnie tak bardzo, że jest to widoczne. Bulimik zazwyczaj ukrywa się ze swoim problemem, dlatego rodzina i znajomi przez długi czas mogą nic nie zauważyć . Przyłapanie na objadaniu się lub prowokowaniu wymiotów po posiłku może spowodować, że otoczenie zacznie kontrolować chorego, jednak to za mało, aby pomóc mu się wyleczyć. Ważne, by pamiętać, że bulimia jest przede wszystkim chorobą psychiczną. Dlatego potrzebna jest profesjonalna pomoc lekarza i psychologa, którzy otoczą chorego odpowiednią opieką.
Jeśli zauważysz u siebie ataki objadania się, po których masz ochotę wszystko zwymiotować lub nie jeść kilka dni z powodu wyrzutów sumienia i złości, zadzwoń do nas, udzielimy Ci więcej informacji oraz wsparcia. Zadzwoń również, jeśli martwisz się o kogoś ze swojego otoczenia.
Jeśli zauważysz u siebie ataki objadania się, po których masz ochotę wszystko zwymiotować lub nie jeść kilka dni z powodu wyrzutów sumienia i złości, zadzwoń do nas, udzielimy Ci więcej informacji oraz wsparcia. Zadzwoń również, jeśli martwisz się o kogoś ze swojego otoczenia.
Bałagan w głowie?
Poukładamy to!
